Toskania – słynne dania i potrawy czyli co zjeść w Toskanii?

Toskania to raj dla oczu, uszu i podniebienia. Nasyca naszą duszę widokami jak z bajki a do tego srogo karmi nasze ciało! W Toskanii warto zjeść wszystko do ostatniego okruszka i jeszcze poprosić o dokładkę! Pyszności, które lądują tu na talerzu są uzależniające! Dania i potrawy regionu Toskanii są tak doskonałe, że polecam spakować do plecaka elastyczne dresy, żeby Wasze nowe wałeczki na brzuchu miały wygodnie i nic ich nie uwierało.

Co Wam będę mówić – Toskania smakuje jak niebko! Jedzenie dla Włochów to prawdziwa sztuka celebracji życia. Przy suto zastawionym stole rozbijają się talerze i brzęczą kieliszki pełne wina. Wybuchają dzikie awantury, zawiązują się romantyczne miłości i tworzą przyjaźnie aż po grób. W tym fascynującym kraju o kształcie buta, możemy spróbować przeszło 23 kuchni regionalnych, a jedną z najbardziej aromatycznych i pysznych jest właśnie kuchnia Toskanii.

Toskania – słynne dania i potrawy czyli co zjeść w Toskanii?

Toskania pachnie lasem i polami uprawnymi. Z uwagi na żyzną glebę i sprzyjający klimat, uprawia się tutaj warzywa, produkuje wina i oliwę z oliwek. Oferta kulinarna Toskanii jest niezwykle prosta, ale bardzo sycąca i urzekająco aromatyczna. Toskania to również region mocnych smaków czyli mięs, szynek oraz podrobów. Niestety na przemierzanie wszystkich toskańskich szlaków kulinarnych zabrakło mi czasu, ale wrócę na pewno! I tylko po to, żeby oddać się niespiesznej konsumpcji wszystkich skarbów tego fascynującego regionu, na spłachetku włoskiej ziemi.

Co warto spróbować będąc w Toskanii? Jasna sprawa, że wszystko, ale poniżej przedstawiam 5 najsłynniejszych dań i smaków regionu Toskanii. Gotowi na kulinarną wycieczkę? To weźcie kanapkę z szynką i cho! Toskańska kuchnia czeka na Was!

Lampredotto – najsłynniejszy florencki street food 

Flaki w bułce to najbardziej popularna przekąska uliczna we Florencji. Dawniej flaki były posiłkiem dla uboższych warstw społecznych, a dziś jedzą je wszyscy. Lampredotto to najstarszy street food florencki. Osobiście kocham mięsko całą sobą, ale podroby nigdy nie były w czołówce moich ulubieńców. Zawsze jednak jestem ciekawa nowych smaków w podróży i z pewną dozą nieśmiałości ustawiłam się w długiej kolejce po bułkę z wnętrznościami krowy.

Pan za ladą, który mnie obsługiwał powiedział, że nie będę żałowała. I miał kurde rację! Konsumowałam Lampredotto w towarzystwie szemranych typów, taksówkarzy oraz krewkich, florenckich dziadków. Było to zdecydowanie najciekawsze toskańskie spotkanie przy posiłku.

Najlepsze flaczki we Florencji dostaniecie na stoisku Nerbone w Mercato Centrale we Florencji. Ta miejscówka działa nieprzerwanie od 1872 roku i jest przeurocza w swojej obskurności.

Antipasti – włoskie przystawki 

Każdy posiłek we Włoszech zaczyna się od przystawki i zazwyczaj są to takie topowe smaczki jak Bruschetta lub Crostini. Bruschetta to lokalny, toskański przysmak. Na jej magiczny smak składa się niby nic, a tak wiele – wiejski chleb opiekany na ruszcie, oliwa z oliwek, sól morska i pachnące pomidory. Czasem grzankę naciera się czosnkiem, ale toskańskie książki kulinarne mówią, że najlepiej smakuje w najprostszej formie. Zdecydowanie potwierdzam!

Crostini z kolei to również delikatnie opiekane kromki toskańskiego chleba produkowanego bez soli, serwowane z różnymi dodatkami. Zazwyczaj są to wątróbki z kurczaka lub gęsi, czasem pomieszane z karczochami. Jadłam kilka wersji i każda smakowała mi bardziej od poprzedniej.

Toskańskie zupy – Ribollita i Pappa al Pomodoro

Toskania to region typowo rolniczy. Skoro rolniczy, to warzywa. A jak są warzywa to i pyszne zupy się robią. Najsłynniejsze toskańskie zupy, których absolutnie warto spróbować to Ribollita i Pappa al pomodoro.

Obydwie swoje początki mają w szeroko rozumianej „kuchni dla biednych”. Mniej zamożne rodziny rolnicze dbały o to, żeby nie wyrzucać jedzenia. Dania niezjedzone dnia poprzedniego urozmaicano czerstwym chlebem, wodą oraz warzywami. Tym sposobem powstawały zupy -papki. Ich konsystencja była tak gęsta, że bez trudu można było wbić do nich łyżkę na sztorc.

Ribollita to zupa z fasolą oraz czarną kapustą cavolo nero. Co ciekawe, ta odmiana kapusty występuje tylko w tym regionie Włoch. Pappa al Pomodoro to z kolei gęsta zupa pomidorowa z dodatkiem czerstwego chleba i oliwy z oliwek. Obydwie zupy stanowią bardzo syty i pełnowartościowy posiłek, po którym człowiek nic już nie wciśnie. No, może jeszcze odrobinę szyneczki!

Porchetta, Panini i kanapki czyli bułki ze świnią oraz inne szynkersy

Jako typowa mięsna panienka, czułam się w Toskanii jak w przedsionku raju. Z każdej witryny sklepowej, budki i knajpy patrzyły na mnie szynki, kiełbasy, salami oraz inne wspaniałości! Dobrze, że codziennie pokonywałam dziesiątki kilometrów na nogach, bo mogłabym mieć problem z założeniem na siebie nawet spodni dresowych.

Nie dane mi było co prawda zjeść słynnego stejka po florencku czyli Bistecca alla Fiorentina, gdyż  cena skutecznie obśmiała mój portfel. Wielkość porcji również mnie przerażała, mimo, że potrafię zjeść naprawdę dużo! W zamian za to zjadłam ponad przeciętną ilość panini oraz bagietek. O Panie, czego na nich nie było! Pachnąca szynka prosciutto, tłuste salami, toskańskie kiełbasy i porchetta.

Ten ostatni składnik to wieprzowina, której sposób przyrządzania przekazywany jest we Włoszech z pokolenia na pokolenie. Sekret tkwi w aromatycznych ziołach i (jakkolwiek to brzmi) dobrze „zluzowanej” świni. Porchetta serwowana jest w budkach ze street foodem oraz na przeróżnych wiejskich festynach.

Sery w Toskanii

Toskania oprócz doskonałych win i mięs może pochwalić się produkcją fenomenalnych serów. Centrum dowodzenia serowym światem w Toskanii znajduje się w Pienzie. Tutaj wytwarza się sery tradycyjnymi metodami. Duża część mieszkańców zajmujących się hodowlą owiec, a niektóre rasy tych zwierząt są charakterystyczne tylko i wyłącznie dla tego terenu. Co ciekawe, wszystkie prace związane z produkcją sera wykonywane są w dalszym ciągu ręcznie!

Sery z Pienzy swoją popularność zawdzięczają bardzo oryginalnym sposobom konserwacji. Weźmy na przykład taki ser Pecorino. Dojrzewa on sobie przez około pół roku w popiele z domieszką rozmarynu, w specjalnych glinianych naczyniach i potem wychodzi taki cały w serowych pąsach i robi człowiekowi nieporządeczek w głowie!

Pamiętajmy, że  sekret wydobycia z sera prawdziwy smak i aromat tkwi w jego łamaniu, nie krojeniu. Powiem Wam, że łamałam jak zła i jeszcze mi było mało. Mnogość serów w Pienzie przyprawiła mnie o prawdziwą ekscytację. Specyficzny zapach unosił się w całym miasteczku i długo jeszcze siedział mi w nosie. Dla poszukiwaczy oryginalnych smaków można w Pienzie spróbować lodów o smaku sera Pecorino. Osobiście i o dziwo nie przypadły do gustu mimo, iż bardzo lubuję się w gastrokuriozach.

Toskania gastronomicznie Was oczarowuje.  Zapachy i smaki tworzą cudownie aromatyczną mieszankę toskańskiego życia. I nawet jeśli Toskania jest pełna turystów, rozkrzyczana i zadeptana, to wciąż można spotkać miejsca, gdzie celebrowanie życia poprzez jedzenie jest swoistym spektaklem. Dajcie się zatem ponieść tej magii codzienności i uczcie się życia od Włochów. I niech ostry smak serów, wyrazistość prosciutto i cierpkość wina przekonają Was, że Włochy to namiastka kulinarnego raju na ziemi.