Czołem!
Bardzo jestem rada, że w wyniku kosmicznego przyciągania lub sekwencji algorytmów wpadliście tutaj. Mam nadzieję, że na tyle Wam się tu spodoba, że zostaniecie na dłużej! Na mieście mówią, że prowadzę bloga podróżniczego o najdłuższym adresie www na całym świecie. Nie dość, że nazwa podobna zupełnie do nikogo to jeszcze nie można jej zapamiętać.
Początkowo było mi z tą wiedzą smutno, ale teraz nic sobie z tego nie robię, albowiem amerykańscy naukowcy udowodnili, że zdecydowanie łatwiej jest wypowiedzieć na wdechu nazwę mojej strony, niż zdanie stół z powyłamywanymi nogami.
Interesuje Was, kto, co, kiedy, na co, po co, dlaczego? To zatem…
Poznajmy się! Weźcie ciastko i cho!
Mam na imię Magda ale wszyscy mówią na mnie Delko;
jestem wybuchową mieszanką góralsko – krakowskich genów;
oraz nieuleczalną powsinogą;
mam niespokojną i dość wrażliwą duszę włóczęgi;
bardzo lubię jeździć tam, gdzie nic nie ma;
i gdzie jest brzydko;
ale ładne miejsca też lubię odwiedzać;
intensywnie zdzieram bieżniki w butach trekkingowych;
niczego się w życiu nie dorobiłam, bo wszystkie oszczędności wydaję na podróże;
do szaleństwa kocham ciasne uliczki i zapomniane przez świat zakamarki;
zachwycają mnie murale i kolorowe posadzki;
uwielbiam pisać. Mam milion zapisanych słowami notesów i chciałabym kiedyś napisać swoją książkę na starej maszynie do pisania;
mam nadzieję, że uda mi się to zrobić przed emeryturą;
BARDZO, ale to BARDZO dużo gadam;
mam tysiąc pomysłów na minutę i co najmniej drugie tyle myśli;
dość często są one absurdalne;
albo zwyczajnie głupie;
a na dodatek wszystkie mielą mi się w mojej pralkogłowie w tym samym czasie;
skrycie marzę, aby jakiś miły kawaler obdarował mnie bukietem kabanosów;
maniakalnie czytam książki;
jestem wielką fanką Muminków;
i zdecydowanie bliżej mi w życiowych działaniach do Mamy Muminka, niż do Małej Mi;
nigdy nie dokręcam zakrętek w butelkach;
krzywo stawiam stopy podczas chodzenia;
zupełnie nie umiem dodawać ułamków;
ani skakać przez kozła;
marzę, aby Benicio Del Toro uciekł ze mną w stronę zachodzącego słońca;
i serio uważam, że George Clooney to brzydal.
Tyle o mnie! Mam nadzieję, że ciastko smakowało, zostaliśmy kolegami i będziecie chcieli wpisać mi się do Pele – Mele albo chociaż wymienić karteczkami do segregatora!
Możecie też zaglądnąć do mnie na Facebooka oraz Instagram, gdzie robię rzeczy zupełnie niepoważne!
Całuję siarczyście w oba policzki i do zobaczenia gdzieś w drodze!
