Miłość do gór jest miłością na całe życie. Jak już raz wkradnie się do twojego serca, pozostaje w nim na zawsze. I można marudzić, że powiedzenie „w górach jest wszystko co kocham” jest totalnie grafomańskie i banalne, ale czy miłość nie jest właśnie takim banałem, którego chcemy doświadczać do końca świata i jeden dzień dłużej? Góry uwielbiam odkąd pamiętam. Już w dzieciństwie dzielnie pokonywałam tatrzańskie szlaki, taszcząc w małym plecaku kanapki z jajkiem i ciężki termos z herbatą. Mieszkając dwa lata nad morzem, niemal fizycznie odczuwałam brak możliwości górskiej szwendaczki. Po przeprowadzce do Krakowa spędzam w górach prawie każdą wolną chwilę. Ktoś kiedyś powiedział, że szczęście w górach składa się z dziesiątków małych szczęść przeżywanych wiele razy w ciągu dnia. Co więc przynosi to szczęście i czemu w górach jest tak fajnie? O tym poczytasz poniżej
Dlaczego w górach jest fajnie? Przeczytaj i zakochaj się w górskich wędrówkach!
W górach wolność kocha się i rozumie
Zaiste jest coś niezwykle oczyszczającego w wędrowaniu po górach. Bo tak sobie idziesz pod górę z ciężkim plecakiem, pot zalewa ci czoło, mokre włosy oblepiają twarz, a płuca zdają się przy każdym oddechu wychodzić nosem. Idziesz i myślisz, że właściwie po jasną cholerę tak się męczysz? Jednak z każdym mozolnie stawianym krokiem wszystkie problemy i niepokoje które niesiesz w sobie, nagle przestają być tak bardzo straszne. Z góry zawsze świat widać z oddali i wszystko nabiera zdrowego dystansu. Zawsze kiedy pojawia się u mnie problem, pakuję plecak i idę to wszystko przemyśleć, a właściwie „rozchodzić” w górach. Wracam zazwyczaj z zakwasami większymi niż cała galaktyka, z bolącymi odciskami ale zawsze problem przestaje być tak beznadziejnie nierozwiązywalny jak na dole. Poza tym nie bez powodu mówi się, że im bardziej w życiu ma się pod górkę, tym piękniejsze będą później widoki.
W górach błogosławieni cierpliwi
Góry niesamowicie uczą cierpliwości. Kiedy toczysz się pod górę i sapiesz zrezygnowany jak lokomotywa, patrzysz z nadzieją na prześwit w drzewostanie i myślisz że koniec twej męki już blisko. Wydaje ci się, że właśnie ten zakręt jest tym ostatnim. Idziesz dalej i nagle okazuje się, że to nieprawda, a prześwit tylko zwiastuje kolejne podejście. Czasem w ogóle musisz zrezygnować ze szczytu, bo pogoda się łamie, bo coś nie do końca ci pasuje. Ale podobno wszystko przychodzi do nas w odpowiednim czasie. Trzeba tylko być cierpliwym. I góry tej cierpliwości bardzo uczą, dodając szczyptę pokory i szacunku.
Ludzie w górach
W górach zawsze spotkasz fajnych ludzi. Oczywiście najpierw musisz wyselekcjonować ich spośród tatrzańskich foczek w szpilkach i nietrzeźwych panów z siatkami. Przesiać przez hordy turystów w sandałach i w kurtkach z cielęcej skórki. Ale jak już ich znajdziesz i wybierzesz na towarzyszy wspólnej herbaty na szczycie, to może się okazać, że będą to znajomości na całe życie. Nic tak nie jednoczy ludzi jak wspólne, ciężko stawiane kroki wiodące na ten sam szczyt. Z tego miejsca serdeczne Pozdro dla Stachurskiej i Bochenka! To są właśnie ludzie, których poznałam dzięki górom i w górach spędzam z nimi czas:)
Jedzenie w górach smakuje lepiej
W górach wszystko smakuje inaczej. Intensywniej i wszystkimi zmysłami. Nieważne co spakujesz do plecaka, na szczycie zawsze smakuje to wyjątkowo. Kiedyś siedząc na Przełęczy Świnickiej doszłam do wniosku, że kabanos drobiowy popity ciepłą herbatą z cytryną i malinami jest najwspanialszym posiłkiem w moim życiu. Wtedy zobaczyłam to jedno z dziesiątków małych szczęść. Dodatkowym plusem jest to, że w górach spalasz tyle kalorii, że możesz bez KOMPLETNIE ŻADNYCH WYRZUTÓW SUMIENIA pochłonąć dwie tabliczki czekolady, buły z kiełbasą, a jeszcze zostanie miejsce na schroniskową szarlotkę.
W górach we wszystkim jest piękno
W górach piękno ukryte jest w najmniejszych drobnostkach. Znajdziesz go w promieniu słońca odbijającym się o półkę skalną, w dźwięku wiejącego wiatru, w szumie traw, w widoku kozic pasących się gdzieś na szlaku. Trzeba tylko umieć je dostrzec, a świat od razu przestaje być taki ciężki w odbiorze. Osobiście mogę siedzieć godzinami na szlaku i tępo patrzeć w przestrzeń. Uspokaja mnie to lepiej, niż herbata z melisy!
Schroniska w górach to jak przejście do zaczarowanej krainy Narnii
Gwar panujący w środku każdego schroniska można porównać do ulicznego targu. Jedni wychodzą, drudzy przychodzą. Rozmowy przeplatają się wybuchami śmiechu i głośnymi mlaskaniami przy posiłkach. Taka mała przestrzeń a tyle różnych życiorysów zgromadzonych przy drewnianych stołach. W jednej części budynku widać gigantyczne kolejki do toalety, a w drugiej ktoś na szybko robi zakupy po horrendalnie wysokich cenach, ustala trasę, pakuje pospiesznie plecak. Ale czas mimo wszystko płynie tutaj leniwie. Pozwala na delektowanie się widokami strzelistych szczytów górskich ukrytych za oknem z białymi bawełnianymi firankami. Tutaj szczęście pachnie herbatą malinową i smakuje domowym ciastem.
Spodobał Ci się mój wpis? Będzie mi miło, jeśli go skomentujesz lub puścisz dalej w świat!
A jeśli masz ochotę:
a) pośmiać się, podyskutować i zainspirować się do podróży – zapraszam Cię jakże pięknie na mój fanpage na FACEBOOKU
b) pooglądać zdjęcia z drogi i sprawdzić, jak wyglądają niepoważne instastories- znajdziesz mnie na INSTAGRAMIE
